کلبه و  شیشه دل

چشمانم خیره به دریایی است

دریایی روبرو به پنجره کلبه ی کوچم

بوی نم دیوار های چوبی اتاقکم پر و بال پروازی به سوی ابدیتی است

شر شر  موج دریا لالاییِ خوابی آرام

هااااه   ها ه و

این صدای دمیدن نفسی گرم از تن لرزانم است

دفتر نقاشی دوران کودکی ام روی شیشه پنجره

و دوباره انگشتی بسوی دفتر سرد شیشه ای

و باز رسم کلبه  و خانه و زندگی و

مادر و

پدر و

برادر و

خواهر و

وبالای شیشه ی پنجره ی سرد دمیده از نفس پر از هشت های وارون

واین ها همان پرندگان آزاد همیشگی تمام نقاشی هایم هستند

کاش همیشه سرد باشد شیشه ی پنجره ی اتاق زندگی .

نوشته:نیکداد